Մենք շատ հաճախ մեր հետևորդներին խորհուրդ են տալիս գրքեր՝ ըստ ժանրերի, հետաքրքրության, թարմության և այլն: Սակայն միևնույն է գտնվում են մարդիկ, ովքեր ասում են՝ ինչու՞ կարդալ գրքեր, եթե կան ֆիլմերը:

Դեռ ֆրանսիացի գրող Վիկտոր Հյուգոն է ասել՝ «Ով կարդում է, նա մտածում է, իսկ ով մտածում է, դատողություններ է անում»: Միաժամանակ հանրահայտ գրողը գրքերը համարում էր բավական վտանգավոր երևույթ, քանի որ դրանք կարող են փոխել ընթերցողի գիտակցությունը՝ անկախ վերջինիս կամքից:

Գեղարվեստական գրականությունն ունի հետաքրքիր առանձնահատկություն. վեպերի ընթերցանությունը թեապևտիկ ազդեցություն է թողնում՝ ստիպելով ընթերցողին տարբեր զգացմունքներ վերապրել և խորհել կյանքի իմաստի մասին, պատկերացնել գրական հերոսներին, երևակայել գոյություն չունեցող երկրներ և հորինված աշխարհներ:

Իհարկե, հոյակապ դերասանական կազմով և հանճարեղ ռեժիսրուրայով ֆիլմերը երբեմն նույնպես նման ազդեցություն են ունենում, սակայն այդ զգացմունքները շատ ավելի քիչ են, քանի որ ֆիլմ արդեն պատրաստի պատկեր է: Իսկ գրքի տեքստը ներթափանցում է հոգին՝ ստիպելով ուղեղին երևակայել ընթերցանությանբ ամբողջ ընթացքում: Գիրքն անգամ ի զորու են ընթերցողի կյանքում դրական փոփոխություններ մտցնել:

Հոգեբաններն անգամ կարծում են, որ գրքերն ընթերցողին օգնում են տեսնել իրենց անգիտակցականը, որը մարդը չի կարող կառավարել: Բանն այն է, որ ենթագիտակցորեն մենք ընտրություն են այն գրքերը, որոնք մեզ հարկավոր են կյանքի այդ փուլում:

Երբևէ նկատե՞լ եք, որ այս կամ այն գիրքը կյանքի տարբեր փուլերում տարբեր կերպ է ընկալվում: Պատճառն այն է, որ ի տարբերություն ֆիլմի, գիրքը ունի ընթերցողի հետ փոխակերպվելու առանձնահատկություն՝ տալով նրան նոր մտածմունքների համար հիմք: