Հայ գրող, արձակագիր

(1926-2001)

Առաջին գիրքը («Տիգրան Մեծ») լույս է տեսել 1967 թվականին։ Երևանի հիմնադրման 2750-ամյակին է նվիրված «Էրեբունի» վեպը (1968 թ.)։ Այնուհետև տպագրվել են «Տիգրան Մեծ» (Ա և Բ մասերը մեկ գրքով, 1972 թ.), «Արտավազդ» (1975 թ.), «Արտաշես» (1980 թ.), «Քերթողահայրը» (1985 թ.), «Խաշխաշ» (1987 թ.), «Երվանդ Սակավակյաց» (1989 թ.), «Տրդատ Մեծի խաչը» (1996 թ.), «Վաչագան» (1998 թ.), «Գրիգոր Մագիստրոսի վերջին թուղթը»(1999 թ.) «Կիլիկյան Հայաստանի երևելիները» (2001 թ.), «Հայոց առաջին արքան» (2005 թ.) պատմավեպերը, «Վանատուր» (1978 թ.), «Հացապատում» (1984 թ.), «Սոսյաց անտառ» (1988 թ.), «Արքայապատում» (1996 թ.), «Հայոց թագուհիները» (1998 թ.), «Հայոց հնօրյա զվարճախոսները» (2005 թ.), «Հազարագիտարան» (2003 թ.), «Հայուհիներ: պրակ Ա (2001 թ.)», պատումաշարերը։ Գրել է նաև Հայաստանի սովետական գրողների միության «Գրական տեղեկատու» (1975 թ., երկրորդ հրատ.` 1981 թ., երրորդ հրատ.` 1986 թ.) և «Հայկական օրացույցների և տարեցույցների մատենագիտություն. 1513-1973» (1976 թ.) գրքերը։ Դեռևս անտիպ են Հայկ Խաչատրյանի «Թեժ եկեղեցի», «Նեմրութի գաղտնիքը», «Հայոց աստվածների Ամանորը» պատմավեպերը, «Հայ բարերարներ», «Հայուհիներ: պրակ Գ», «Հայոց ամենախելոք խոսքը» պատումաշարերը և այլ գործեր։

Վիքիպեդիա