Կույսի համաստեղություն | Սամվել Սևադա

Նատյուրմորտս, որ երեկ եմ նկարել, նվիրում եմ Արվեստի ծառաներին, որոնք լուռ տանում են իրենց խաչը, հանուն մարդկության հոգևոր վերելքի, ժամանակ առ ժամանակ արժանանալով և հիացմունքի, և սիրո, և անտարբերության, և պարսավանքի, և արհամարանքի:
Հիմա, երբ համաշխարհային ճգնաժամը փակել է համարյա բոլոր դռները, ամենաշատ ու ամենավատ վիճակում կրկին հայտնվել են Ապոլոնի քուրմերը, Արվեստի ծառաները:
Արդեն տևական ժամանակ է` փակված են թատրոնները, կինոստուդիաները, համերգասրահները:
Գրականությունն ու կերպարվեստը համարվում են ավելորդ ճոխություն:
Նկարիչները, երաժիշտները, դերասանները լուռ տանում են իրենց բաժին խաչը:
Իմ բոլոր ընկերներին, Հայաստանում և Սփյուռքում, որոնք իրենց կյանքը նվիրել են կերպարվեստին, գրականությանը, թատրոնին ու երաժշությանը` մաղթում եմ քաջառողջություն, համբերություն:
Դիմացեք սիրելիներս: Նեղությունը բոլորի համար է:
Մի’ կորցրեք հոգու արիությունը: եղած հնարավոր բոլոր միջոցներով փորձեք դիմանալ ու դիմագրավել արհավիրքին:
Աստված մեծ է:
Կրկին հիշենք Աշուղի անմահ խոսքերը, “Ձախորդ օրերը ձմռան նման կուգան ու կերթան…” :

Սամվել Սևադա