Մանկությունս վերԱպրելիս | Մարիա Լայիշյան

«Մի օր, երբ հայելու մեջ նկատեցի Տատիկիս արտացոլանքը, որին մահը նոր էր առել իր գիրկը, հանկարծ զգացի, որ նրա հեռանալով՝ ինձ համար մոռացվում է իմ պատմության մի կարևոր մասնիկը` մեղրածոր բարբառը, ու ցանկացա, որ դրանից մի պատառ մնա գրքիս մեջ ու շնչի: Ներսումս հանկարծ անհագ ցանկություն առաջացավ իմ երբեմնի գրելու պատրանքը կյանքի կոչելու, կարոտս այս կերպ փարատելու»,– հեղինակի խոսքերը, թերևս, ամենից դիպուկ են ներկայացնում այս գիրքը, որը մի տարուբերում Է հուշագրության ու վեպի միջև:

Ճամփորդությունը մանկության գունեղ արահետներով ներկայացվում է հյութեղ լեզվով՝ հեղինակի խոսքի ու արդեն հեռուներում մնացած բարբառի մշուշոտ պատկերի հրաշալի միահյուսումով:

Վեպը հեղինակի առաջին գիրքն է: