The Art of Loving | Erich Fromm

Էրիխ Ֆրոմը այսպես է բնորոշում հոգեվերլուծաբանի հետաքրքրությունների շրջանակը. «Վերլուծաբանը ոչ աստվածաբան է և ոչ էլ փիլիսոփա, և չի հավակնում, որ իրավասու է այդ ոլորտներում, բայց որպես հոգու բուժող, վերլուծաբանը զբաղվում է նույն խնդիրներով, ինչ և փիլիսոփայությունն ու աստվածաբանությունը՝ մարդու հոգով և նրա բուժմամբ»:

Էրիխ Ֆրոմը ցույց է տալիս, որ սերը իր չէ, այլ գործընթաց, գործողություն, դրսևորում: Լեզվում տեղի ունեցող բարբառային փոփոխությունները սերը դարձնում են իր. «Ես մեծ սեր ունեմ ձեր նկատմամբ»: Նման արտահայտությունը անիմաստ է. Կարելի է խոսել սիրելի մարդու, մարդու սիրո մասին, և չի կարելի խոսել մարդու մասին սեր: «Սեր գոյականը սիրել գործողության որոշակի հայեցակարգ է, և մարդու կողմից դրսևորվում է որպես գործողություն: Սերը վերածվում է աստվածուհու, կուռքի, որի վրա մարդը նախագծում է իր սերը: Օտարման գործողության արդյունքում նա սկսում է չզգալ սերը, սիրելու նրա կարողությունը ի արտահայտումն է գտնում սիրո աստվածուհու երկրպագության մեջ: Նա դադարում է լինել ակտիվ, զգայուն մարդ: Դրա փոխարեն նա վերածվում է օտարված կռապաշտի»:

Վիքիպեդիա