Одна из самых завораживающих и печальных историй любви ХХ мирового века. История романа самого прославленного певца “потерянного поколения” Эриха Марии Ремарка и самой знаменитой “фам фаталь” мирового кинематографа Марлен Дитрих, поведанная ими самими – в письмах, которые они писали друг другу. Их отношения не были простыми. В них вспышки страсти и нежности слишком часто сменялись непониманием, ревностью, недоверием и даже враждой. Их отношения были и необходимы, и мучительны как для Дитрих, так и для Ремарка. Они должны были закончиться плохо – и закончились плохо. Но и сейчас письма великого писателя и гениальной актрисы трогают до глубины души… Goodreads
Чувства к чешской журналистке Милене Есенской стали самым ярким переживанием в жизни “пражского гения”. Их роман продлился недолго, но переписка продолжалась несколько лет. Именно Милене писатель передал свои дневники и ставшее позднее известным “Письмо отцу”, а их непростые, эмоциональные отношения нашли отражение в главном произведении Кафки – романе “Замок”. Эти письма без ответа отчасти напоминают дружескую переписку, наполненную тревожными мыслями, страхами, болезненными переживаниями и глубоким взаимопониманием. В них — другой Кафка, — романтик, нуждающийся в поддержке. Эти письма — еще один шедевр, позволяющий лучше понять удивительную личность и талант Кафки. Goodreads
Письма Винсента Ван Гога — удивительный документ, вот уже сто лет с момента первой публикации пользующийся заслуженными интересом и любовью читателей. Это тот редкий случай, когда литературная одаренность, оригинальность натуры и масштаб личности автора оказались дополнены поистине драматическими перипетиями его биографии, отразившейся в этих личных текстах. Биографии легендарной — как и все, что связано с именем Винсента Ван Гога. Полный объем сохранившейся до наших дней переписки художника огромен — более девятисот писем. Мы представляем читателю наиболее полную из существующих на данный момент на русском языке антологию, куда вошла треть от общего числа писем Винсента Ван Гога, а именно те, в которых...
Это собрание писем Франца Кафки к его невесте Фелиции Бауэр, отношения с которой складывались далеко не просто и так и не стали семейными. Каждое из этих писем — документ предельной психологической обнаженности адресатов. Читателю предстоит познакомиться с совершенно иным Францем Кафкой: ранимым, неуверенным в себе молодым человеком, измученным всепоглощающим чувством, переживающим и анализирующим его. Goodreads
Владимир и Вера Набоковы прожили вместе свыше пятидесяти лет — в литературном мире это удивительный пример счастливого брака. Они редко расставались надолго, и все же в их архиве сохранилось более трехсот писем и записок Набокова, с 1923 по 1975 год. Один из лучших писателей ХХ века, блестящий, ироничный и взыскательный Набоков предстает в этой книге нежным и заботливым мужем. «…Мы с тобой совсем особенные; таких чудес, какие знаем мы, никто не знает, и никто так не любит, как мы», — писал он в 1924 году. Вера Евсеевна была его первым читателем, его машинисткой и секретарем, а после смерти писателя переводила...
«Нравственные письма к Луцилию», адресованные младшему современнику Сенеки, прокуратору Сицилии, — итог философии и жизненного опыта философа. Это, вероятно, самое читаемое сочинение Сенеки начиная со Средних веков вплоть до настоящего времени. Написанные простым и мудрым языком, «Письма» и сегодня могут служить руководством по морально правильной жизни. В настоящем издании представлено полное собрание писем Сенеки. Goodreads
«Человек испытывает потребность в немалом – в бесконечности и чуде – и правильно поступает, когда не довольствуется меньшим и не чувствует себя в мире как дома, пока эта потребность не удовлетворена» – возможно, эта фраза из одного из писем Винсента Ван Гога к брату Тео, как никакая иная, раскрывает суть души великого художника, вечно бредущего по крестному пути поисков совершенства. «Письма к брату Тео» – поразительный по силе и искренности человеческий документ, повествующий не только о фактах недолгой и трагической жизни Винсента Ван Гога, но и о том, какая огромная внутренняя работа, какое духовное содержание стояло за каждой картиной этого...
“Птица в клетке отлично понимает весной, что происходит нечто такое, для чего она нужна; она отлично чувствует, что надо что-то делать, но не может этого сделать и не представляет себе, что же именно надо делать… И вот уже она бьется головой о прутья клетки. Но клетка не поддается, а птица сходит с ума от боли”. Возможно, эта фраза из одного из писем Ван Гога лучше всего раскрывает суть внутренней трагедии великого художника, осознававшего, что само “тяжкое бремя плоти”, в которую он заключен, ограничивает его неутомимые поиски художественного совершенства… Ван Гог писал много и охотно – писал лучшему другу Полю Гогену,...
Творческое наследие Рильке уникально в своей многогранности, в своем противоречии эпохе: в непростые времена революций и Первой мировой войны он писал об эстетике и мечтах, обращаясь к “внутреннему миру человека, который полон сокровенных, одному ему понятных значений и смыслов”. Хотя мировую славу Рильке принесли поэтические сборники, его проза по силе духа, мощи, звенящему ощущению реальности не уступает стихам. В настоящий сборник вошли знаменитые “Письма к молодому поэту” и “Письма о Сезанне” – тонкие заметки о поэзии и природе поэтического творчества, об искусстве и пути истинного художника, об одиночестве и любви. Goodreads
«Վերնատուն»-ը լույս է ընծայել գրականության և արվեստի մյուս ոլորտների կարևոր ներկայացուցիչների «Սիրային նամակներ»-ը: Էպիստոլյար ժանրի այս տեքստերը, որոնք բնորոշ էին հատկապես նախորդ դարերին, գրեթե մոռացվել են մեր օրերում։ Նախկինում նամակները ոչ միայն տեղեկատվության փոխանցման միջոց էին, այլև խոստովանական տեքստեր, որոնք արտահայտել են հեղինակների անկեղծ մտքերն ու ցանկությունները։ Կարդալով ժողովածուն՝ կտեսնենք, որ մարդկությունը չի փոխվել վերջին հազարամյակում. նրա առօրյան շարունակում են կազմել ընտանեկան խնդիրները, ապրուստի հոգսը, սերը, երջանկության ակնթարթները, խանդը, բաժանումները, տառապանքները։ Գիրքը փաստում է, որ նամակներում գրավիչը գրական տաղանդը չէ, այլ հասցեատիրոջ հանդեպ տածած զգացմունքներն ու պատասխան նամակի սպասման թրթիռը։ Այս տեքստերի ստվար մասը հայտնի է դարձել հանրությանը հեղինակների մահից...
Երկերի լիակատար ժողովածուի 15(2) հատորում ընդգրկված են Գուրգեն Մահարու վերջին տարիների՝ 1967-1969 թթ. նամակները: Այդ տարիները եղան ոչ պակաս դաժան 20-ական թվականների «գրական» պայքարի կամ ստալինյան բռնադատության տարիներից: Չնայած մշտական հիվանդ վիճակին, Մահարին շարունակում էր նվաճել ստեղծագործական նորանոր բարձունքներ: Դժվար է ասել, թե որքան կտևեր «մրցակցությունը» գրականության և հիվանդությունների միջև և մինչև ուր կհասներ նա, եթե չլիներ «Այրվող այգեստաններ»-ի ինկվիզիցիան, որը խլեց գրողի վերջին ուժերը… Նամակները բացահայտում են Մեծ եղեռնին նվիրված վիպասքի դրաման, դրա դեմ հարուցված գրարշավի ներքին շարժառիթները և այն աննախընթաց իրավիճակը, որում հայտնվեց Գուրգեն Մահարին:
Երկերի լիակատար ժողովածուի 15(1) հատորում ընդգրկված են Գուրգեն Մահարու 1964-1966 թթ. նամակները: Այդ տարիները ստեղծագործական աննախընթաց վերելքի տարիներ էին գրողի կյանքում, որոնց ընթացքում ավարտին հասցվեց «Այրվող այգեստաններ» վիպասքը և գրվեց «Ծաղկած փշալարեր» վիպերգը: Բյուրեղացած գրչով արձակագրի առջևում էին ստեղծագործական նոր ձեռքբերումներ ու հաղթանակներ, մանավանդ որ մտահղացումների պակասը չկար: Սակայն Մահարուն սպասում էր նոր փորձություն՝ լրջագույնն այն ամենից, որոնց նա հանդիպել էր իր անհանգիստ ու փոթորկոտ կյանքում:
Երկերի լիակատար ժողովածուի 14(2) հատորում ընդգրկված են Գուրգեն Մահարու 1959-1963 թթ. նամակները: Այդ տարիներին գրողը՝ անբաժան վաղանցիկ ու մշտական հիվանդություններից, ստեղծագործում էր գործնականում գրական գրեթե բոլոր ժանրերում: Ուրվագծվել էր մշտական թղթակիցների ցանկը՝ Մկրտիչ Արմեն, Վաղարշակ Նորենց, Վահագն Դավթյան, Աբրահամ Ալիքյան… Այդ ցանկում էին և այնպիսիք, որոնց հետ Մահարին ուներ վաղեմի կապեր՝ Խորեն Աճեմյան, Պահարե, Ռուբեն Լուսինյան, Աշոտ Մելիք-Սարգսյան… Սկիզբը դրվեց Շահան Շահնուրի, Համաստեղի և Լ. Պերվոմայսկու հետ տևական նամակագրության:
Հատորն ընդգրկում է Ֆրանց Կաֆկայի՝ Ֆելիցա Բաուերին, Միլենա Եսենսկային, հորը և Մաքս Բրոդին գրած նամակները: Դրանք մի կողմից մեծ գրողի կենսագրության, ապրումների, ծրագրերի, յուրօրինակ փաստագրություն են, մյուս կողմից՝ նրա գրականության օրգանական շարունակությունը կարող են համարվել:
«Ոչ մի շաբաթ առանց Չարենցի» ընտրանին ներառում է Եղիշե Չարենցի փոթորկուն կյանքի ու հանճարեղ ստեղծագործության առանցքային դրվագները, նրա սիրված ու լայն հանրությանն անհայտ գործերը, ժամանակակիցների հուշերը, նամակներ, հոդվածներ, հատվածներ ելույթներից, օրագրային գրառումներ։ Գրքում երևում են բանաստեղծի միջավայրն ու ժամանակը՝ ներշնչող կամ հուսահատության մատնող իրադարձություններով, բանաստեղծին ոգեշնչող, խրախուսող և, ընդհակառակը, նրա գրական ընթացքը խոչընդոտող մարդկանցով։ «Ոչ մի շաբաթ առանց Եղիշե Չարենցի» ընտրանին ձգտում է ինչ–որ չափով կոտրելու բանաստեղծի շուրջ ձևավորված կարծրատիպերը, դիտելու նրա կյանքը, ժամանակն ու ստեղծագործությունը մեկ ընդհանուր պատումի մեջ՝ անցյալի, ներկայի ու ապագայի հարաբերությամբ։ Պահպանված է ընտրանի–նոթատետրի ձևաչափն ու նպատակը՝ գրականությունը դարձնել ընթերցողական լայն շրջանակի օրվա, ամսվա ու տարվա ուղեկիցը։...
«Ոչ մի շաբաթ առանց Մաթևոսյանի». «Զանգակ » հրատարակչության՝ 2017 թվականին սկզբնավորված «Ոչ մի շաբաթ առանց բանաստեղծության. ընտրանի– օրագիր» նախագիծը, անցնելով անկախության պոեզիայի (2017), հայ դասական բանաստեղծության (2018) և Հովհաննես Թումանյանին նվիրված հոբելյանական (2019) հրատարակությունների հանգրվաններով, այս անգամ ընթերցողին է ներկայանում «Ոչ մի շաբաթ առանց Հրանտ Մաթևոսյանի» գրքով։ Հայ մեծ արձակագրի ծննդյան 85– ամյակին նվիրված այս ընտրանին պահպանել է արդեն հրատարակված ժողովածուների ձևաչափը, այն է` շաբաթվա օրերն ընդգրկող, նշումների համար նախատեսված հատված և գրական մաս։ Գրքում ներառված են հատվածներ Հրանտ Մաթևոսյանի գրեթե բոլոր երկերից, պատառիկներ նրա ստեղծագործական ժառանգության կարևոր մասը կազմող հարցազրույցներից, հատվածներ էսսեներից, տարբեր հրատարակությունների առաջաբաններից ու հոդվածներից:
«Վահան Տերյան: Անտիպ և անհայտ էջեր». Տարբեր պատճառներով Վահան Տերյանի կենսագրության բազմաթիվ մանրամասներ պահվել են յոթ փակի տակ, իսկ ստեղծագործություններն ամբողջությամբ չեն հրատարակվել: Գիրքը առաջին քայլն է լրացնելու այդ բացը: Այս գրքում կգտնեք՝ Վահան Տերյանի 6 անտիպ բանաստեղծություն, 1 թարգմանություն, հարյուրավոր նամակներ, 8 հոդված, 2 գրախոսություն, դիմում-հայտարարությունը, որով պոետը դուրս է գալիս Հայաստանի կոմունիստական կուսակցությունից, 13 հուշ՝ Վահան Տերյանի մասին, որոնք Հայաստանում գաղտնի են պահվել, ինչպես նաև Տերյանի կյանքի և ստեղծագործության վերաբերյալ բազմաթիվ բացահայտումներ:
«Որբերի Ամենայն Հայոց Հայրիկը» գիրքը ներկայացնում է ցեղասպանության տարիներին Ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի որբախնամ գործունեությունը, Էջմիածնի, Ալեքսանդրապոլի, Թիֆլիսի մանկատների որբերի կյանքում նրա հայրական հոգատարությունը, անմոռաց դերը: Ուսումնասիրությունը ներառում է նաև բազմաթիվ որբերի, մասնավորապես Հայ գրողների կովկասյան ընկերության որդեգիրների երախտագետ վերաբերմունքի բազմաթիվ օրինակներ, նրանց բանաստեղծությունները` ձոնված իրենց կողմից «Հայրիկ» պատվատիտղոսին արժանացած բանաստեղծին: Առաջին անգամ մենագրությանը կից հրապարակվում և գիտական շրջանառության մեջ են դրվում Թումանյանին ուղղված որբ երեխաների նամակներ, որոնք, բացի գրողի ու նրան հանդիպած յուրաքանչյուր մանկան կենսագրության փաստը լինելուց, նաև ողբերգական ժամանակի ուշագրավ վավերագրեր են: Գիրքը նախատեսվում է ինչպես թումանյանագետների, պատմաբանների, ցեղասպանագետների, այնպես էլ ընթերցող լայն շարջանակի համար:
«Պայքարելու իրավունքը» ամփոփում է Մոնթե Մելքոնյանի կարեւոր աշխատությունները, հոդվածները և նամակները, որոնք հեղինակել է 1981-91 թվականներին՝ ընդհատակի և բանտարկության, ինչպես նաեւ Արցախյան շարժման և Հայաստանի անկախացման տարիներին: Գիրքը շոշափում է Արցախյան հարցին, Հայաստանի բաժանմանը, Թուրքիայում պարփակված հայոց հայրենիքի ազատագրմանը, այդ հողերում սփյուռքահայերի վերաբնակեցմանն ու քաղաքական ինքնիշխանության հաստատմանն առնչվող թեմաներ, որոնք Մոնթեն ուսումնասիրում է մեթոդաբանական, ռազմավարական, կազմակերպչական դիտանկյուններից՝ հիմքում ունենալով հայերի ինքնորոշման իրավունքի մասին իր անխախտ համոզումները։ Գրքում քննադատաբար փակագծեր են բացվում նաեւ Հայաստանի ազատագրության հայ գաղտնի բանակի գործունեության և նպատակների վերաբերյալ։
Ընթերցողին հրամցվող «Գիտնականը և Նախագահը» ժողովածուն, կազմված գլխավորապես արխիվային փաստաթղթերից եւ մամուլի հրապարակումներից, հրատարակվում է բանասեր, պատմաբան, Հայաստանի Հանրապետության Առաջին նախագահ Լեւոն Տեր֊Պետրոսյանի 75֊ամյա հոբելյանի առթիվ։ Փաստաթղթերը ժանրային առումով տարատեսակ են. կարծիքներ ու բնութագրեր, անձնական եւ պաշտոնական նամակներ, գիտական աշխատությունների մասին գրախոսականներ, լրագրային հոդվածներ, տարբեր առիթներով գնահատականներ, շնորհավորանքներ, հեղինակների կողմից նվիրած գրքերի ընծայագրեր, ի պաշտոնե արված հայտարարություններ եւ այլն։ Բազմազան են նաեւ փաստաթղթերի հեղինակները. հանրահայտ գիտնականներ, տարբեր երկրների ղեկավարներ ու բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, դիվանագետներ, քաղաքական գործիչներ, քաղաքագետներ, մտավորականներ, գործարարներ, բարձրաստիճան հոգեւորականներ, ռազմական գործիչներ, գրականության եւ արվեստի տարբեր ասպարեզներում ճանաչված հեղինակություններ, գործընկերներ, լրագրողներ, հարազատներ եւ այլն։
«Письма из зоны» գրքում հավաքված են Սերգեյ Փարաջանովի 190 նամակները, որոնք նա գրել է բանտերից ու գաղութներից 1974-1977 թվականներին: Գիրքը նախատեսված է ընթերցողնների լայն լսարանի համար:
Վլադիմիր և Վերա Նաբոկովները միասին ապրեցին ավելի քան հիսուն տարի: Գրական աշխարհի համար դա երջանիկ ամուսնական կյանքի կատարյան օրինակ է: Նրանք շատ հազվադեպ էին իրարից առանձնանում: Այնուամենայնիվ ընտանեկան արխիվում գտնվել են Վլադիմիր Նաբոկովի ավելի քան 300 գրքեր՝ ուղղված կնոջը 1923-1975 թվականներին: XX դարի լավագույն արձակագիրներից մեկը՝ ծաղրանքներով ու կոպիտ արտահայտումներով լի գրող Նաբոկովն այս նամակներում բացահայտվում է որպես նուրբ և սիրող ամուսին: «Ես և դու լրիվ տարբեր ենք: Այնպիսի հրաշքներ, որպիսին մենք գիտենք, ոչ ոք չգիտի, և ոչ ոք այնպես չի սիրում, ինչպես մենք»,- գրել է Նաբոկովը 1924 թվականին: Վերա Եվսեևան Նաբոկովի մուզան էր ու առաջին ընթերցողը, նրա մեքենագրուհին ու քարտուղարուհին,...
Գեղեցիկ հյուսված, մտերմիկ ու լուսավոր այս պատմությունը ներկայացնում է Էռնեստ Հեմինգուեյի կյանքը փաստաթղթերի, լուսանկարների ու հավաքածուների միջոցով, որոնք մեկտեղվել են Հեմինգուեյի ժառանգությունը համակարգողի և նրա որդու ու թոռան համատեղ ջանքերով:
Հայկանուշ Աճեմյանին Ալեքսանդրապոլ- Երևան 13 մայիսի 1921 թ. Թանկահին Անուշ! Ինձ չի զարմացներ այն ագահութիւնը որը դու ունիս դէպի իմ նամակները. ինձ չի զարմացներ և այն՝ որ քեզնից եկողները «նամակ, նամակ, նամակ» կրկնելով Ալեք- պոլից տեղ կը հասնին և հէնց որ ինձ տեսնին փողոցում, բուլվարում, ճաշարանում թէ ննջարանում «նամակ!» կը պոռան, այս ինչ չի զարմացներ, ինձ զարմացնում է միայն այն, որ ես երկու շաբաթւայ ընթացքին ահա 3-րդ նամակն է որ կը գրեմ. սա մի նշանաւոր և եթէ կարելի է ասել յեղափոխական թռիչք է գերազանցօրէն, քչախօսութիւնից դէպի շաբաթախօսութիւն: Եթէ կամենաս՝ աւելին, ես այս նամակում անզուսպ փափագ եմ զգում քիչ մ’ալ սանկ...
