Չափազանց անկեղծ, բայց միաժամանակ կոպիտ վեպ է՝ հեղինակի առաջին գիրքը: Տասնվեցամյա Բրիտը հայտնվում է բարդ երեխաների համար նախատեսված գիշերօթիկ դպրոցում: Նա չէր հավատում, որ հայրը կարող է այդքան ստոր քայլի գնալ՝ միակ աղջկան նետել այդ տհաճ վայրը: Առանց այդ էլ Բրիտի վիճակը բավական ծանր էր՝ մայրը կորել էր, խորդ մոր հետ հարաբերությունները շատ վատն էին, դպրոցում ամեն ինչ վատ էր: Հիմա էլ գիշերօթիկ դպրոցը… Նա պետք է հնարավորին շուտ դուրս գա այդտեղից: Նրան կարող եք օգնել նրա նման միայնակ աղջնակները, ում հետ կարելի է չամաչել ոչնչից և խոսել այն մասին, ինչն իսկապես անհանգստացնում է: Կարո՞ղ է արդյոք Բրիտը ոչ միայն...
Ի՞նչ է ցանկանում Էմիլի Քոուլմենը: Այս հարցի պատասխանը ոչ ոք չունի: Մի առավոտ նա պարզապես որոշում է նոր կյանք սկսել, իսկ հինը՝ ընդմիշտ մոռանալ: Հեռու անցյալում են մնում ձանձրալի ամուսինը, քույրը, ում նա ատում է ամբողջ սրտով, բայց մի ժամանակ սիրել է, և ստի մեջ անկացրած տարիները: Տարիներ, որոնց ընթացքում ոչ ոք չկարողացավ նրան ջրի երես հանել: Նոր ընկերներ՝ Անգելը և Սայմոնը, շատ են դուր գալիս Էմիլիին, բայց անգամ նրանց նա չի կարող բացել իր գաղտնիքը: Որքան հեռու է Էմիլին փախչում, այդքան ավելի պարզ է դառնում՝ անցյալը հնարավոր չէ կորցնել:
