Հայկ Հովյանի «Միջնաբերդյան պատմություններ» շարքը նոր ու համարձակ ուղղություն է բացում հայկական գրականության մեջ՝ միահյուսելով հին դիցաբանությունը, բանահյուսությունն ու պատմությունը ժամանակակից ֆենթեզիի հետ։ Հովյանի ստեղծագործությունները միայն փախուստ չեն իրականությունից․ դրանք խորությամբ ուսումնասիրում են իշխանության, ինքնության և մարդկային գոյության հիմնախնդիրները։ Նրա «Գիսանե․ Հավերժական կայսրություն» վեպը նոր սահման է սահմանում հայկական ֆենթեզիի ոլորտում։ Այս գրավիչ պատմությունը զարգանում է Հավերժական կայսրության անսահման ու առասպելական տարածքներում, որտեղ հերոսները բախվում են փորձությունների և կայսերական խարդավանքների։ Նրանք պետք է հաղթահարեն բազում դժվարություններ՝ բացահայտելու մի սարսափելի հանցագործություն, որը սպառնում է կործանել իրենց ճանաչած աշխարհը։ Օգտագործելով հայկական դիցաբանությունը որպես իր հորինված աշխարհների հիմք՝ Հովյանը խորը հարգանք է տածում ազգային հարուստ ժառանգության...
«Ագռավի քարը» գրքի իրադարձությունների կենտրոնում Միջնաբերդ կոչվող քաղաքն է` Արագած լեռան խառնարանում, հերոսները մեր ֆոլկլյորի և դիցաբանության կերպարներն են: Իհարկե, նոր մատուցումը կարող է շատ անսովոր թվալ ընթերցողին. նույն պատմության մեջ կարող ենք հանդիպել, օրինակ, Փոքր Մհերին և Տորք Անգեղին: Բայց դա էլ հենց մտահղացման կորիզն է` մեկտեղել մեր ամբողջ միֆական աշխարհը մեկ ընդհանուր տիեզերքի մեջ։
