Միջամառային գիշերվա երազ | Վիլյամ Շեքսպիր

«Միջամառային գիշերվա երազ»-ը Ուիլյամ Շեքսպիրի կատակերգությունն է՝ հինգ գործողությամբ։ Համարվում է, որ «Միջամառային գիշերվա երազը» գրվել է 1594-1596 թվականների ընթացքում։ Չի բացառվում, որ Շեքսպիրը այս պիեսը ստեղծել է հատուկ որևէ արիստոկրատի համար կամ Եղիսաբեթ I-ի կողմից նշվող սուրբ Հովհաննես Մկրտիչի օրվա կապակցությամբ։

«Միջամառային գիշերվա երազ» պիեսում հատվում են երեք բովանդակային գծեր, որտեղ փոխկապակցված են Աթենքի դուքս Թեսևսի և ամազոնուհիների թագուհի Հիպոլիտաի ապագա հարսանիքը։

Երկու երիտասարդներ՝ Լիսանդրը և Դեմետրին, ձգտում են տիրանալ Աթենքի ամենագեղեցիկ աղջիկներից մեկի՝ Գերմայի ձեռքին։ Հերմիան սիրում է Լիսանդրին, բայց հայրը արգելում է ամուսնանալ նրա հետ, այդ ժամանակ սիրահարները որոշում են գիշերը փախչել Աթենքից, որպեսզի ամուսնանան այնտեղ, որտեղ նրանց չեն գտնի։ Հերմիաի ընկերուհի Ելենան, հանուն Դեմետրիոսի նկատմամբ սիրո մատնում է փախստականներին։ Դեմետրին հետապնդում է նրանց, Ելենան սլանում է նրա հետևից։ Անտառի մառախուղի և նրանց սիրային փոխհարաբերությունների լաբիրինթոսի մեջ նրանց հետ հրաշալի կերպարանափոխություն է կատարվում։ Անտառի հոգի՝ Պակայի մեղքով, ով շփոթում է երկու հույներին, կախարդական խմիչքը ստիպում է նրանց պատահականորեն փոխել սիրո օբյեկտներին։ Մի պահ Լիսանդրը սիրահարվում է Ելենային և լքում իր Հերմիային։ Նկատելով Պակայի սխալը, Օբերոնը կախարդական խմիչքը կաթեցնում է Դեմետրիոս աչքի մեջ։ Եվ արդեն պայքարը ընթանում է Ելենայի համար, իսկ նա մտածելով, որ դա ծաղր է, նեղանում է նրանցից, Հերմիան սկսում է նախանձել իր ընկերուհուն։ Այդժամ Պակայի սխալը սպառնում է հերոսների կյանքին, բայց հոգին ամեն ինչ ուղղում է, և երիտասարդները կարծում են, որ կատարվածը երազ էր։ Այս սյուժետային գիծը ավարտվում է Ելենայի և Դեմետրիոսի, Հերմիայի և Լիսանդրի ամուսնությամբ։

Անգլիական Վերածննդի դարաշրջանի ավարտից հետո և մինչև 1840 թվականը «Միջամառային գիշերվա երազ»-ը ոչ մի անգամ ամբողջությամբ չի բեմադրվել։ 1692 թվականին լույս է տեսնում անգլիացի կոմպոզիտոր Հենրի Պյորսելի «Փերիների թագուհի» երաժշտական վերապատումը։ Երաժշտության տպավորության տակ Բենջամեն Բրիտտեն գրում է «Միջամառային գիշերվա երազ» օպերան։ 1840 թվականին անգլիացի դերասանուհի Լուսիա Ելիզաբեթ Վեսթրիսը՝ Անգլիայում առաջին կին թատերական մասնավոր ձեռնարկուն և ռեժիսորը, Կովենթ-Գարդեն թատրոնում բեմադրում է «Երազ» պիեսը ամբողջությամբ, հավելելով զգալի քանակությամբ երաժշտական և բալետային համարներ։ Ինքը՝ Լուսիան կատարել է Օբերոնի դերը, ինչը հիմք դրեց թատերական ավանդույթի, ըստ որի Օբերոնի և Պակի դերակատարները պետք է կանայք լինեն։

Վիքիպեդիա