Երբեմն կիսատ պատմություններն են ամբողջական լինում, քանի որ նրանց մեջ ամփոփվում է մի ողջ աշխարհ սեր… Գրքում տեղ են գտել հեղինակի՝ 2015-2022թթ. գրված հին ու նոր 14 պատմվածք և 4 էսսե, որոնց հերոսներին իրար են կապում քաղաքը, Չորրորդ փողոցն ու նույն խնդիրներով անցյալը և ապագայի անորոշությունը, եղանակներն ու տրամադրությունները, խենթություններն ու հիասթափությունները: Սա գիրք է մեր քաղաքի, երկրի և հենց մեր մասին:
«Մեդեան և իր զավակները» վեպը նոր «ընտանեկան վեպի» կառուցման ամենահետաքրքիր փորձերից է։ Գրքում միահյուսված են մասնավոր անձի կյանքը պատմելու հեղինակի անգերազանցելի ունակությունները, դիցաբանական շերտերին ազատ տիրապետելը, արդիականությունը և նույնիսկ գաղափարականությունը։ Գլխավոր հերոսուհին՝ անզավակ Մեդեա Սինոպլին` անտիկ Մեդեայի անվանակիցը, մի յուրօրինակ աստվածություն է մեծ, բազմաճյուղ ընտանիքի համար։ Բայց նա չի սպանում, այլ հավաքում է, միացնում, իր արյամբ սոսնձում ներընտանեկան փխրուն հարաբերությունները։
Կյանքում և բիզնեսում փոխհարաբերությունները կարևոր են, սակայն դրանք անիմաստ են, եթե հիմնված չեն վստահության վրա: Սթեֆըն Քովիի «Վստահության արագությունը» հրատապ է ու տեղին: Վստահությունն այն ոչ նյութական ակտիվն է, որը կարող է օգնել ապահովելու ցանկացած կազմակերպության կամ ձեռնարկության երկարաժամկետ կայունությունը: Այս աշխատությունը ցանկացած գրքից լավ է բացատրում, որ վստահությունը փոխում է ամեն ինչ բիզնեսում և տանը: Բարձր վստահության դեպքում հաջողությունը գալիս է շատ ավելի արագ՝ նվազեցնելով կազմակերպության ծախսերը, դատական վեճերը և արագացնելով գործարքները: Վստահության պակասը սպառում է կազմակերպության էներգիան, կասկածների և ենթադրությունների պատճառ դառնում՝ ամբողջովին կործանելով թիմային աշխատանքը: Այս գիրքը կարող է հղկել հասարակություններին: Այն կարդալուն պես ամեն ինչ սկսում...
Գիրքն ընդգրկում է անտիկ աշխարհի մեծագույն բանաստեղծ, եվրոպական գրականության սկզբնավորող Հոմերոսի (մ. թ. ա. VIII դար) առաջին էպիկական պոեմի՝ «Իլիական»-ի հին հունարեն բնագրից արևելահայերեն նոր ամբողջական թարգմանություն՝ ընդարձակ առաջաբանով և ծանոթագրություններով: Քիչ երկեր կան, որոնք իրենց նշա-նակությամբ ու եվրոպական մշակույթի վրա հսկայական ազդեցությամբ կարող են համե-մատելի լինել գրական այս անմահ կոթողի հետ։ «Իլիական»-ը հիացմունքի և նմանակման առարկա է եղել թե՛ անտիկ աշխարհում, թե՛ միջնադարում ու Վերածննդի շրջանում և թե՛ նոր ժամանակներում: Իբրև էպոսի անգերազանցելի նմուշ, այն շարունակում է մեզ գերել ու հիացնել նաև այսօր: Կազմի առաջին էջին՝ «Հե÷եստոսն Աքիլլեսի համար իր կերտած զենք-զրահը տալիս է Թետիսին» («Իլիական», XVIII.614–615), մ.թ.ա. 490–480...
Փոքրիկ Ռոնյայի կյանքը փառահեղ սկսվեց և այդպես էլ շարունակվեց։ Թե՛ Մաթիսի բերդում, թե՛ անտառում նա հետազոտում էր բնությունը, ծանոթանում անտառի տարօրինակ արարածներին, բացահայտում էր կյանքի օրենքները՝ հաճախ ընդվզելով և ըմբոստանալով դրանց դեմ։ Նա դուրս է գալիս սեփական հոր դեմ՝ պաշտպանելու իր ընկերոջն ու իր գաղափարները։ Բնության մեջ մեծացող Ռոնյան ընդունում է մարդկանց ու կենդանական աշխարհի բոլոր արարածների՝ բնության բարիքներից հավասարապես օգտվելու իրավունքը և ստանձնում բնությունն անաղարտ պահպանելու պարտավորությունը։
Ապակե մեծ վերելակի ներսում Ուիլի Ուոնկան ու Չարլի Բաքեթն իր ամբողջ ընտանիքով, շոկոլադի գործարանից հազար ոտնաչափ բարձր, իրենց քեֆին լող են տալիս: Աշխարհն ասես ոտքերի տակ փռված լինի: Այնինչ, տիեզերքում մենակ չեն. ամերիկյան առաջին Տիեզերահյուրանոցն արդեն տիեզերք է ժամանել: Իսկ դրա մեջ վխտում են որդնթագցի ճլեպները՝ տիեզերքի ամենաբիրտ, ամենավայրագ, ամենադժնդակ ճիվաղները: Հարա՜յ- հուրու՜յ, բռնվեք՝ ով ինչից կարող է: Միայն Ուիլի Ուոնկան ու Չարլի Բաքեթն են ի զորու արյունարբու ճլեպների ավերածությունը կանգնեցնել:
Չորս օր ամբողջ աշխարհը շունչը պահած սպասում էր ընտրությունների ելքին, որի արդյունքում դեմոկրատ Ջո Բայդենը հաղթում է՝ դիմակայելով որոտաձայն Դոնալդ Թրամփին։ Ժան–Բեռնար Կադյեն հետևում է ԱՄՆ 46–րդ նախագահի քարոզարշավին՝ իր հայրենի Սքրենթոնից մինչև Սպիտակ տուն: Նոյեմբերի 7, 2020, ժամը 11:25. անհամբեր սպասումներից հետո Բայդենը հայտարարվում է ԱՄՆ նախագահական ընտրությունների հաղթող։ Հաղթանակը նա նվիրեց 2015թ. քաղցկեղից մահացած որդուն՝ Բոյին:
«Երեքգրոշանոց օպերա»-ն (1928) և «Կուրաժ մայրիկն ու նրա երեխաները» (1939) բրեխթյան դրամատուրգիայի գլուխգործոցներն են՝ XX դարի թատրոնի խոշորագույն դեմքերից մեկի ամենահռչակավոր երկերը: Առաջինը Ջոն Գրեյի «Մուրացկանի օպերա» ստեղծագործության (1728) սյուժետային հենքի վրա գրված սոցիալական երգիծանք է բալլադային մյուզիքլի ոգով, երկրորդը՝ ցնցող հակապատերազմական դրամա, որի հերոսուհին համաշխարհային խաղացանկի ամենատպավորիչ կերպարներից մեկն է:
Настоящая монография является докторской диссертацией Левона Тер- Петросяна, защищенной автором в 1987 году в Ленинградском государственном университете. Монография посвящена истории культурных связей Армении с до-мусульманской сиро- арамейской культурой, роли сирийских миссионеров в христианизации Армении, армянским переводам с сирийского, утерянным памятникам сирийской литературы, сохранившимся благодаря этим переводам, влиянию сирийского языка на древнеармянский и т.д. На обложке: миниатюрный портрет Ефрема Сирина .- Матенадаран им. Маштоца, рук. 1533 (1725-1730 гг., 258 а), Эчмиадзин, художники- братья Иаков и Иовнатан Иовнатаняны.
Ղեկավարներն արդեն չեն հասցնում բիզնեսը հարմարեցնել նոր փոփոխություններին: Գործընթացը կառավարելու դերը պետք է վերապահվի արհեստական բանականությանը, որը ցանկացած մարդուց արագ ու լավ է ընտրում հարմար գինը, կառուցում մատակարարումների հարմար շղթա, տեղեկացնում պահանջարկի փոփոխությունների մասին և կանխատեսում, թե արտադրական շղթայի բոլոր մակարդակներում ինչ և երբ գնել: Այն խելացի բիզնեսին ավանդական բիզնեսի հանդեպ մեծ առավելություն է տալիս: Այս ամենը հնարավոր դարձնելու համար կազմակերպության բոլոր գործընթացները պետք է թվայնացված լինեն: Հենց այսպես էլ մրցում են համաշխարհային բիզնես ոլորտի ՏՏ հսկաները, ներառյալ Alibaba–ն, որը ոլորտում չտեսնված հաջողությունների է հասել: Գիրքը պատմում է Alibaba–ի ներքին խոհանոցի, հիմնական ռազմավարության և խելացի բիզնեսի կառուցման մանրամասների մասին: Կազմակերպության...
Ջեսահի «Ալ մոնումենտ կամ մեծ մութը» վեպ է մարդկային կրքի, աշխարհաստեղծման, և, որ ամենակարևորն է, ազատության մասին՝ գրելու անկաշկանդ և ոչ ընդունված ձևով: Ընթերցողին սպասվում է ոչ դյուրին ուղևորություն, որը կարելի է ատել կամ սիրել միայն:
Արեգն ու Արան Երևանյան համալսարանում իրենց առաջին տարվա ընթացքում ծանոթանում են տիկին Տարտարոսյանի՝ Անմահության հիմունքների դասախոսի հետ, և սկսում են գնալ գաղտնի անմահական հավաքների, որոնց նպատակը Վիեննայի Անմահության ակադեմիա ընդունվելն է: Դրա համար նրանք պիտի անցնեն անմահության մի քանի հարթակներով, մտածեցում սովորեն ու չշեղվեն անմահական ճանապարհից: Հստակ թվացող ուղին, սակայն, կասկածի տակ է դրվում, երբ Արեգը բացահայտում է Հայկի մատյանը, որ նախահոր թողած ուղեցույցն է դեպի Նրա աշխարհ: Համլետ Առաքելյանի այս հրաշավեպը վերերկրային իրարամերժ ուժերի հարատև պայքարի արտահայտումն է՝ երկու երիտասարդի երկրային հրաշապատում ճանապարհի մեջ:
«Ավեստա»-ն իրանական ժողովրդի նախաիսլամական կրոնի՝ զրադաշտականության սուրբ գիրքն է, որը ստեղծվել է մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակի 1-ին կեսին բանավոր ձևով: Հետագայում այն գրի է առնվել (մ.թ. 3-րդ դարում) հնդեվրոպական սաթեմ ճյուղի մի լեզվով, որը պայմանականորեն անվանվում է Ավեստայի լեզու: Զրադաշտականությունը իր մեջ է ամփոփել իրանական առասպելաբանության, սովորույթների և աշխարհընկալման տարրերը, իսկ այդ կրոնի բարոյական կառույցի հիմնասյուներն են բարի միտքը, բարի խոսքը և բարի արարքը, որոնք էլ դարձել են այդ դավանանքի հիմնական ուղենիշը: Զրադաշտականությունը, լինելով հնդեվրոպական մայր ժողովրդի հավատալիքի ուղղակի ժառանգը, հիմք է նաև այլ հնդեվրոպախոս ժողովուրդների առասպելներն ու սովորույթները ուսումնասիրելու և բացատրելու համար: Ավեստան ամբողջությամբ հայերեն առանձին գրքով լույս է տեսնում...
Գուրգեն Մահարու«Մանկություն: Պատանեկություն: Երիտասարդության սեմին» ինքնակենսագրական եռագրությունը XX դարասկզբի հայ հասարակական-քաղաքական կյանքի կարևոր ու մնայուն գրական վկայություններից է: Սույն հրատարակությունն իր ամբողջականությամբ շահեկանորեն տարբերվում է անգամ երկերի լիակատար ժողովածուում հրապարակված հատորից (2015 թ.): Ի լրումն Ե. Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանում պահպանվող «Երիտասարդության սեմին» վիպակի երկու բնագիր- տետրերի, վերջերս գրողի ընտանեկան արխիվում հայտնաբերվել են ևս երկուսը՝ վերաքննված նոր հատվածներով, որոնք տպագրվում են առաջին անգամ:
Հայ արձակի մեծագույն վարպետներից մեկի՝ Ակսել Բակունցի այս ժողովածուն մեկտեղում է նրա «Մթնաձոր», «Սև ցելերի սերմնացանը», «Անձրևը» գրքերի լավագույն պատմվածքները։ Ներառվել են նաև շարքերից դուրս մնացած մի քանի ընտիր պատմվածքներ ու ակնարկներ։ Տեքստերը հրատարակության են պատրաստվել ըստ Ակսել Բակունցի երկերի ակադեմիական հրատարակության:
«Աբել Սանչես կամ մի տառապանքի պատմություն» խոստովանական վեպը երկու ընկերների՝ Խոակին Մոնեգրոյի և Աբել Սանչեսի ողբերգական պատմությունն է, որը կարելի է ընթերցել իբրև աստվածաշնչյան Աբելի և Կայենի մեկ այլ տարբերակ, որի միջոցով Ունամունոն փորձում է ներթափանցել իսպանացիներին հատուկ պատմական երկու արատների՝ նախանձի և ցինիզմի խորխորատները: Խոակինն անհաղթահարելի նախանձ է զգում Աբելի նկատմամբ, հատկապես երբ վերջինս ամուսնանում է Էլենայի՝ Խոակինի սիրած աղջկա հետ: Այդ պահից սկսած Խոակինի ցանկացած փորձ՝ մոռանալու կամ գերազանցելու ընկերոջը, դատապարտված է, ուստի նա իր կյանքը նվիրում է քայքայող տառապանքին, որն ավարտվում է սկզբում Աբելի, հետո նաև՝ Խոակինի մահով:
«Ուլյոա տոհմական ամրոցը» վեպը իսպանացի մեծագույն գրող, լրագրող, քննադատ, թարգմանիչ, նատուրալիզմն իսպանական գրականություն բերող և կանանց իրավունքների պաշտպան Էմիլիա Պարդո Բասանի գլուխգործոցն է: Պարդո Բասանը վաղ տարիքից է սկսել ստեղծագործել, 1880-ականներին արդեն հայտնի էր որպես բանաստեղծուհի և երկու վեպերի հեղինակ, սակայն նրան միանգամից հռչակ է բերում 1886-ին լույս տեսած «Ուլյոա տոհմական ամրոցը» վեպը, որը քննադատները դասում են XIX դարի կարևորագույն գործերի շարքին: Վեպում հեղինակը տոհմական ամրոցի, դրա երիտասարդ տիրոջ՝ մարքիզ դոն Պեդրո Մոսկոսոյի և մյուս բնակիչների օրինակով նատուրալիստական գծերով ներկայացնում է քաղաքակրթությունից կտրված գալիսիական գյուղը, այնտեղի բիրտ բարքերը, որոնք ի վերջո ճզմում և լուսանցք են նետում տիրող իրավիճակին չհարմարվող կիրթ...
«Սադի տակի շենքը» վեպ-էսսեն առանձին պատումներից կազմված ստեղծագործություն է, որտեղ վանաձորյան մի շենքում ապրող մարդկանց և հեղինակի անձնական կենսագրության դրվագների միահյուսմանը զուգահեռ վեր է բարձրանում անցումային մի ամբողջ դարաշրջանի պատմություն՝ բնորոշ կոլորիտով, խոր դրամատիզմով:
Նարեկ Թոփուզյանի «Երբ երազն անհետացավ» պատմվածքների ժողովածուն հետխորհրդային երկրի մասին է, որն օրեցօր անհետանում է հորիզոնում՝ որպես միրաժ, ինչպես «Երազ» մեքենան՝ տեղը զիջելով սոցիալական նոր հարաբերություններին, կյանքի նոր հայեցակարգերին, նոր խնդիրներին ու բարքերին: Տեքստի առանցքում մարդն է, որն իրականությունը շոշափելու ճանապարհներ է փնտրում, երկու հասարակարգերի միջև, ձգվող միջավայրում իր հասանելիք ժամանակն ապրելու համար:
«Դզոն»-ը էքզիստենցիալ ճգնաժամի և ինքնության տարբեր ասպեկտների փլուզումի միջով իր պարտությունների վերջնագծին մոտեցած ժամանակակից մարդու պատում է, որն այնուամենայնիվ գտնում է ճանապարհ դեպի ապրելու բերկրանքը և նրա ուղեցույցը բնավ հույսի փողփողուն դրոշակը չէ։ Ինչպիսի՞ն է իրականության հետ առերեսումը վերապրող մարդը և ինչպիսի՞ն է այդ փոխակերպությունների փորձառությունը բանաստեղծելու լեզուն։ «Դզոն» գրքում իր տեղորոշման հստակ կոորդինատները կորցրած մարդն ու իր հավաստիության ինքնորոշումը կորցրած հայերեն բանաստեղծությունը միմյանց արտահայտող մետաֆորներ են։ «Դզոնի» չորս` պարտության, հայտնության, բերկրության և արթնության գրքերում բանաստեղծն իր ընթացիկի պատումով և բանաստեղծությունն իր լեզվական ինքնությամբ անցնում են փոխակերպության հերթագա պարուրակները` փորձելով միմյանց գոյության համար վերագտնել նոր ափդեյթներ` նոր գիտակցություն, նոր չափում,...
Լուսինե Խառատյանի «Անմոռուկի փակուղի» ժողովածուում ընդգրկված պատմվածքները մեկ թեմատիկ ամբողջություն են և միմյանց լրացնելով՝ վեր են հանում ազգային ինքնության, բարդույթների, ազատությունների սահմանափակման բարդ և հակասական բազմաթիվ հարցեր, որոնք ներփակ տարածականության մեջ խտանալով՝ վերածվել են ազգային հոգեվիճակի: Խոսելով ու պատմելով «անմոռուկի բարդույթի» և «երևանյան հիվանդության» տիպիկ համախտանիշների մասին՝ հեղինակը հնարավորություն է տալիս բացել սահմանները, դուրս գալ փակուղուց և տեսնել «սարի հակառակ կողմի» արտապատկերը:
«Դմբո Ջոյսը» հավաքածուի պատմվածքներում անցյալից դեպի ներկա ընդհատումներով հոսող պատկերներն են, հիշողություններն ու ապրումները, որոնք ներխառնվելով ներկայի իրականությանը, դառնում են մի ներդաշնակ ամբողջություն, ինքնաճանաչողություն՝ ցույց տալով հերոսի ապրումների նյութական արմատներն ու ներկայի ճակատագիր դառնալը:
«Ունայնիկներ» ինքնատիպ վերնագրով բանաստեղծությունների ժողովածուն սեփական հայեցակարգ ունեցող հեղինակի երկխոսություն է աշխարհի հետ՝ որպես ինքնաճանաչողություն, փրկության միջոց: Փնտրտուքի ճանապարհն անցնում է ամենափոքր, աննշան, անկարևոր իրերն ու երևույթները տեսողական դաշտ բերելու, երբեմն լուրջ, երբեմն իրոնիկ նոտաներով ամրագրելու և անպասելիորեն նոր մեկնություն տալու ընթացակարգով, որի արդյունքում «ունայնիկ» երևույթները վերակերպավորվում են որպես կյանքի ամենակարևոր շարժիչ ուժ:
Գևորգ Համբարձումյանի «Մեռնել փոքր քաղաքում» ժողովածուն սերնդի ապրելու անհնարինության տարեգրությունն է: Սերունդ, որի կյանքն անցնում է երկաթբետոնե շինությունների, ակվարիում հիշեցնող սենյակների նեղ ու սեղմող պատերի, հետզհետե ցածրացող առաստաղների հարևանությամբ՝ առանց մեծ ձգտումների ու խիզախումների: Տարածության բացակայությունը, խաչվող ճանապարհների ներկայությունը միևնույն շրջագծով՝ տուն-դաս-աշխատանք-տուն ուղեգծով օրերի հոսքում, կյանքը վերածում են դոնդողանման մի զանգվածի, որտեղից իսպառ բացակայում է բնականությունը, տարերային ազատության, մեծ ուղևորություններ սկսելու կամքն ու համարձակությունը:
