Ճապոնացի գրող Հարուկի Մուրակամին ներկայացնելու կարիք չունի: Ընթերցողները վաղուց ծանոթ են նրա ստեղծագործություններին և սիրում են դրանք, հատկապես՝ «Նորվեգական անտառը»:

Մուրակամին ծնվել է Կիոտոյում՝ Ճապոնիայի երբեմնի մայրաքաղաքում: Նրա հայրը լեզվաբան էր՝ ճապոներենի ուսուցիչ, իսկ ազատ ժամանակ զբաղվում էր բուդդիստական լուսավորությամբ: Իսկ Հարուկին ընտրեց թատրոնն ու ընդունվեց Վասեդի համալսարանի դասական դրամայի ֆակուլտետ: 22 տարեկանում նա ամուսնացավ իր դասընկերուհու հետ, իսկ 25 տարեկանում Տոկիոյում բացեց «Փիթեր Քեթ» ջազ-բարը:

1978 թվականին Մուրակամին այցելել բեյսբոլային հանդիպման: Այս իրադարձությունը կարող էր սովորական լինել, բայց խաղի ժամանակ նա հանկարծ գիտակցեց, որ կարող է գիրք գրել: Միտքը նրան շատ հանկարծակի այցելեց: «Ես պարզապես հասացա դա, և վերջ»,- ասել է հեղինակը իր հազվադեպ հարցազրույցներից մեկում:

Առաջին տեքստերը նա գրում էր գրիչով բարի փակվելուց հետո: Այդպես ծնվեց «Լսիր քամու երգը» վիպակը (1979), որը հեղինակին բերեց երկու ճապոնական գրական մրցանակ: «Փինբոլ 1973» վիպակը լույս տեսավ մեկ տարի անց և նույնպես սիրվեց ընթերցողների և քննադատկների կողմից: Մուրակամին իր առաջին տեքստերն ավնանում է «գրչի փորձ»: Երրորդ գիրքը՝ «Ոչխաների որս» վեպը, հեղինակն ավարտեց 1982-ին: Այն հեղինակին բերեց «Նոմա» մրցանակ և դարձավ «Առնետի եռապատումի» ավարտը:

80-ականների վերջում Մուրակամին հրապարակեց իր ամենասյուրրեալիստական աշխատանքներից մեկը՝ «Հրաշքների աշխարհ առանց արգելակների և աշխարհի վերջը»:

1987 թվականին, երբ լույս տեսավ «Նորվեգական անտառը», նա կնոջ հետ տեղափոխվեց Լոնդոն, որտեղ էլ գրեց «Դենս, դենս, դենս» վեպը:

42 տարեկանում Մուրակամին տեղափոխվեց Ամերիկա, որտեղ նրա համար բացվեցին գործունեության նոր հորիզոններ: Նա սկսեց դասախոսություններ կարդալ և հրատարակեց մի շարք գրքեր:

2001-ին հեղինակը վերադարձավ հայրենիք, որտեղ է լույս տեսան նրա «Կաֆկան լողափում», «1Q84» և «Կոմանդորի սպանությունը» վեպերը, ինչպես նաև «Տղամարդիկ առանց կանանց», «Առաջին դեմքով» և այլ պատմվածքների ժողովածուներ:

Մուրակամին տարված է ջազով: Նա ունի շուրջ 40 հազար սկավառակներից բաղկացած հավաքածու և լսում է դրանք օրական 10 ժամ: Այդ սերն արտահայտվում է նաև հեղինակի ստեղծագործություններում:

Ճապոնիայում հեղինակին մեղադրում են նրանք, որ նա «ոչ ճապոնական հեղինակ» է: Մուրակամին շատ տարիներ ապրել է երկրից դուրս, ուսումնասիրել և դասավանդել է արևմտյան գրականություն և կարողացել է իր հայրենիքի մշակույթին նայել օտարի աչքերով:

Չնայած բազմաթիվ կարծիքների, մի բան հստակ է. Մուրակամին մեր ժամանակի գրական ֆենոմեններից մեկն է:

Թեմատիկ գրքեր