Զապէլ եւ Հրանտ Ասատուրների նամակագրութիւնը 1890- ական թուականների հայոց դասական գրականութեան հանգուցային հուշարձաններից է: Այն կարելի է դիտարկել իբրև համահեղինակութեամբ գրուած ստեղծագործութիւն, որի համանունը հայոց նոր գրականութեան համապատկերում չունենք: Այս նամակագրութիունը կազմաբանական- կառուցուածքային, կոմպոզիցիոն միասնութիւն ունի եւ այս առումով նոյնպէս միակն է նոր գրականութեան պատմութեան մէջ:
Կարծիքներ
Կարծիքներ դեռ չկան: