В настоящее издание вошли сборники эссе Иосифа Бродского «Меньше единицы» («Less Than One») и «О скорби и разуме» («On Grief and Reason»), составленные самим автором. Большинство эссе были написаны по-английски и лишь несколько из них — на русском. В интервью по случаю присуждения ему Нобелевской премии Бродский назвал себя «русским поэтом и английским эссеистом». Сборник «Меньше единицы» был издан в 1986 году в Нью-Йорке и тогда же удостоен премии Национального совета критиков США; сборник «О скорби и разуме» вышел свет в 1995 году и стал последней книгой Бродского, напечатанной при его жизни. В приложении публикуются несколько эссе разных лет, не...
Владимир и Вера Набоковы прожили вместе свыше пятидесяти лет — в литературном мире это удивительный пример счастливого брака. Они редко расставались надолго, и все же в их архиве сохранилось более трехсот писем и записок Набокова, с 1923 по 1975 год. Один из лучших писателей ХХ века, блестящий, ироничный и взыскательный Набоков предстает в этой книге нежным и заботливым мужем. «…Мы с тобой совсем особенные; таких чудес, какие знаем мы, никто не знает, и никто так не любит, как мы», — писал он в 1924 году. Вера Евсеевна была его первым читателем, его машинисткой и секретарем, а после смерти писателя переводила...
«ԻՄ ԳՐՔԱՅԻՆ ԸՆԿԵՐԸ» իր տեսակով ու բովանդակությամբ առաջին ինտերակտիվ գիրք-նոթատետրն է Հայաստանում: Այն ձեր գրքային ընկերն է, որի շնորհիվ միշտ հիացմունքով կհիշեք գրքի հետ անցկացրած ժամանակը: Այն նախատեսված է բոլոր գրքասերների համար: Գիրք – նոթատետրը բաղկացած է հետևյալ բաժիններից՝ • Գրքերի վերլուծությունների համար նախատեսված բաժին, որտեղ գրում եք կարդացած գրքերի մասին ձեր վերլուծությունն ու սիրելի մեջբերումները: Այս բաժնում կբացահայտեք նաև գրքերի մասին անչափ հետաքրքիր փաստեր: • Ինտերակտիվ գրքային հարցերի, առաջադրանքների և չելենջների բաժիններ, որոնք նախատեսված են ստեղծագործելու համար: • Գրքային միջոցառումների բաժին, որտեղ կիսվում եք մասնակցած գրքային իրադարձությունների մասին ձեր տպավորություններով: Այս ամենն ուղեկցվում են գրքերի և գրականության մասին ոգեշնչող...
“Ключи к «Лолите»” (1968) — первое подробное исследование самого известного романа Владимира Набокова. Его автор, молодой американский славист Карл Проффер, через три года после выхода книги вместе с женой Эллендеей основал издательство “Ардис” и открыл русским писателям, которых не печатали в Советском Союзе, путь к читателю. Проффер не претендует на всесторонний академический анализ “Лолиты”; он пишет легко и даже шутливо, подчеркивая, что лишь предлагает свои наблюдения по части стиля и приемов “Лолиты”, а также “ключи к некоторым… головоломкам” романа. И все же именно с его работы, высоко оцененной самим Набоковым, началось глубокое изучение произведений знаменитого писателя. Переводчики “Ключей” блестяще справились...
500 фунтов в год и своя комната – это главное, что нужно женщине для творчества, по мнению Вирджинии Вулф. «Своя комната» – знаменитое эссе, основанное на лекциях, которые Вулф прочитала в Ньюнхэм-колледже и Гёртон-колледже – двух женских колледжах Кембриджского университета – в октябре 1928 года. В нем она обращается ко всем женщинам, занимающимся литературой, и вспоминает своих великих предшественниц – Джейн Остен, Шарлотту Бронте, Джордж Элиот, – вынужденных писать в общей гостиной, прятать рукописи подальше от посторонних глаз и все время сталкиваться с мнением, что писательский труд – недостойное занятие для женщины. Эссе, несмотря на публицистический формат, не теряет красоты...
«Человек испытывает потребность в немалом – в бесконечности и чуде – и правильно поступает, когда не довольствуется меньшим и не чувствует себя в мире как дома, пока эта потребность не удовлетворена» – возможно, эта фраза из одного из писем Винсента Ван Гога к брату Тео, как никакая иная, раскрывает суть души великого художника, вечно бредущего по крестному пути поисков совершенства. «Письма к брату Тео» – поразительный по силе и искренности человеческий документ, повествующий не только о фактах недолгой и трагической жизни Винсента Ван Гога, но и о том, какая огромная внутренняя работа, какое духовное содержание стояло за каждой картиной этого...
“Птица в клетке отлично понимает весной, что происходит нечто такое, для чего она нужна; она отлично чувствует, что надо что-то делать, но не может этого сделать и не представляет себе, что же именно надо делать… И вот уже она бьется головой о прутья клетки. Но клетка не поддается, а птица сходит с ума от боли”. Возможно, эта фраза из одного из писем Ван Гога лучше всего раскрывает суть внутренней трагедии великого художника, осознававшего, что само “тяжкое бремя плоти”, в которую он заключен, ограничивает его неутомимые поиски художественного совершенства… Ван Гог писал много и охотно – писал лучшему другу Полю Гогену,...
Сартр-романист и Сартр-философ объединились в фундаментальном труде, написанном в 1947 году. Это эссе стало ответом на обвинения критиков в политической ангажированности литературы и ее уходе от высокого искусства. Автор пытается ответить на важнейшие для писателя вопросы: Что значит писать? Почему люди пишут? Для кого люди пишут? Найденные им ответы неординарны и провокационны, и целые поколения писателей, философов и литературоведов защищают, опровергают и переосмысляют его идеи. Goodreads
Творческое наследие Рильке уникально в своей многогранности, в своем противоречии эпохе: в непростые времена революций и Первой мировой войны он писал об эстетике и мечтах, обращаясь к “внутреннему миру человека, который полон сокровенных, одному ему понятных значений и смыслов”. Хотя мировую славу Рильке принесли поэтические сборники, его проза по силе духа, мощи, звенящему ощущению реальности не уступает стихам. В настоящий сборник вошли знаменитые “Письма к молодому поэту” и “Письма о Сезанне” – тонкие заметки о поэзии и природе поэтического творчества, об искусстве и пути истинного художника, об одиночестве и любви. Goodreads
“Слово живое и мертвое” занимает в творческом наследии Норы Галь отдельное место. Эта книга, только при жизни автора переиздававшаяся трижды (причем каждое следующее издание Норой Галь в значительной степени перерабатывалось и дополнялось), а впоследствии – еще шесть раз, представляет собой лучшее из когда-либо написанных в нашей стране произведений, посвященных теории литературного перевода. Нора Галь не просто анализирует наиболее распространенные ошибки переводчиков и демонстрирует удачные примеры переводов, но и, обобщая собственный литературный опыт, предлагает концепцию “идеального языка” перевода – живого и естественного. Goodreads
Бахтин в своем исследовании наглядно показал, как Достоевский, отойдя от старой художественной формы, расширил возможности романного слова. Федор Михайлович использовал в своих произведениях совершенно новое литературное мышление, при котором слова героев стали звучать будто из разных, независимых друг от друга источников, создавая определенную полифонию текста. Исследование произвело настоящую революцию в культурологическом мире и не утратило актуальности и в наше время – оно дает читателям возможность лучше понять творчество и истинный смысл произведений великого русского писателя. Goodreads
«От мысли к слову» – это книга, в которой литературоведение предстает перед читателем не сухой научной дисциплиной, а полным увлекательных приключений путешествием в мир тайн и загадок художественного Слова. Не до конца понятные уже современному читателю старинные речевые обороты классиков, прочная связь произведений с реалиями времени и местами их написания, причудливый путь, которым порой движутся прообразы к созданным на их основе персонажам, – вот лишь немногие из ее тем, представляющих огромный интерес для всех любителей и ценителей классической русской литературы. Goodreads
Արամ Պաչյանի «Եթե սա գրող է» արձակ ժողովածուն հիմնականում ներառում է էսսեներ, պատմվածքներ, ելույթներ, գրախոսականներ, հոդվածներ՝ գրված վերջին տարիների ընթացքում։ Ժողովածուում ներառված են ելույթներ, հոդվածներ, գրախոսականներ, պատմվածքներ և էսսեներ։ Կենտրոնական թեմաներն են պատերազմը, համաճարակը և, իհարկե, Երևանը։
Վարդան Դանիելյանի «Դոկումենտալ պոեզիա»-ն մի ամբողջ սերնդի կենսափուլ ամփոփող ժամանակի, կարելի է ասել՝ գաղջահայաստանի պոետիկ փաստավավերագրումն է՝ տրամադրությամբ դառը, բայց սուր հումորով ու ինքնահեգնանքով, սովետ–հետսովետական կարոտախտ արթնացնող շերտերով, լեզվով ու պատումով: Բայց եւ անհայտ է մնում, թե դոկումենտալ կինոյի սցենարի ու պոեզիայի միջժանրային սինթեզով ստեղծված այս տեքստերն իբրեւ հեղինակի վրիպած ֆիլմեր են գոյացել, թե իբրեւ վավերագրված բանաստեղծություններ:
«Սայաթ-Նովայի ստեղծագործությունը» աշխատությունն ընդգրկում է Սայաթ-Նովայի եռալեզու ժառանգության գրականագիտական համակողմանի քննությունը: Հայ միջնադարյան բանաստեղծության հենքի վրա, առանձին գլուխներով, դիտարկված են աշուղ-բանաստեղծի երգերի բանահյուսական և գրական ակունքները, նրա ստեղծագործության մեծագույն և լավագույն մասը կազմող սիրերգության բնույթն ու առանձնահատկությունները, ինչպես նաև այլ մոտիվներ արծարծող խաղերը: Ըստ սայաթնովայագետ Մ. Հասրաթյանի, սայաթնովյան երգերի անմահության, «մեր զգացումների վրա մշտական ներազդող ուժի» առաջնային պատճառն այդ երգերի «ճշմարտացիությունն է, անկեղծությունը և պարզությունը, արտահայտած պատկերավոր, կենդանի խոսքի ռիթմիկ, ներդաշնակ կազմակերպումով… Նրա խաղերի անբռնազբոսիկ սիմֆոնիան նոր էջ բացեց հայկական բանաստեղծության մեջ»: Վերը շարադրվածն ապացույց է Վ. Բրյուսովի այն խոսքերի, թե՝ «Այնպիսի բանաստեղծներով, ինչպես Սայաթ-Նովան է, կարող է և պետք...
1967 թվականի սեպտեմբերի 5-ին՝ երեքշաբթի, ժամացույցը կանգ առավ 13:30 րոպեի վրա. Մարիո Վարգաս Լյոսայի և Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի միջև երկխոսությունը սկսվեց, բայց նախատեսվածից ավելի երկար տևեց, և քանի որ թեման սպառված չէր, որոշեցին ավարտին հասցնել երկրորդ հանդիպմանը՝ երկու օր անց: «Ես գրում եմ, որպեսզի իմ ընկերներն ինձ ավելի շատ սիրեն»,- ասում է Մարկեսը: Այսինքն՝ գրում ենք, որպեսզի մեզ ավելի քիչ մենակ զգանք և շատ ընկերներ ունենանք: Որպեսզի կարողանանք խոսել այն ամենի մասին, որոնց մասին, երբ բարձրաձայնում ենք, այլևս առաջվանը չեն:
«Չարենց․Երեք ուսումնասիրություն» ժողովածուն ընդգրկում է տարբեր տարիներին գրված երեք ուսումնասիրություն՝ նվիրված Եղիշե Չարենցի ստեղծագործության տարբեր շրջանների և խնդիրների հետազոտությանը։ Նվիրվում է Եղիշե Չարենցի ծննդյան 125-ամյակին:
Տողատակերը կարդալու վառ ու հետաքրքրաշարժ ուղեցույց։ Թոմաս Ֆոսթերի դասական ձեռնարկի՝ մանրակրկիտ վերանայված և թարմացված այս հրատարակությունը վառ ու հետաքրքիր ուղեցույց է գրականության ու գեղարվեստականության հիմքերի վերաբերյալ, այդ թվում՝ սիմվոլների, թեմաների և կոնտեքստի։ Այն ցույց է տալիս, թե ինչպես ամենօրյա ընթերցանությունը դարձնել ավելի հաճելի և օգտակար։ Թեպետ գրքերը հիմնականում հաճույքով ընթերցվում են սյուժեի համար, դրանց տեքստերում հաճախ ավելի խոր գրական իմաստ է ամփոփվում։ «Ինչպես ընթերցել գրականություն պրոֆեսորի պես» գիրքն օգնում է մեզ բացահայտելու այդ թաքնված ճշմարտությունները՝ գրականությանը նայելով գերպրոֆեսիոնալ ընթերցողի՝ համալսարանական դասախոսի աչքերով։ Ի՞նչ է նշանակում, երբ գրական հերոսը միայնակ քայլում է փոշոտ արահետով։ Երբ խմիչք է փոխանցում իր ուղեկցին։ Երբ...
Антология «Армянская историческая проза и поэзия (V-VII вв.)» впервые представляет в одном томе лучшие произведения армянской исторической прозы и поэзии на русском языке, это делает ее изданием международного значения. Названная книга – весьма удавшаяся инициатива Наиры Сейранян по осуществлению проекта Валерия Брюсова 1917 г. относительно издания сборника «Айастан». «Армянская историческая проза и поэзия (V-VII вв.)» անթոլոգիան առաջին անգամ մեկ հատորում ներկայացնում է հայ պատմական արձակի և պոեզիայի լավագույն ստեղծագործությունները ռուսերենով, ինչն այն դարձնում է միջազգային կարևորության հրատարակություն: Գիրքը Նաիրա Սեյրանյանի հաջող նախաձեռնությունն է` Վալերի Բրյուսովի 1917 թվականի նախագծի` «Հայաստան» ժողովածուի հրատարակման վերաբերյալ:
«Գրիգոր Նարեկացու «Մատեան ողբերգութեան» երկի խորհրդաբանական ընկալումները». Վահրամ Լալայանը ղեկավարում էր Ստեփանակերտի «Գրիգոր Նարեկացի» համալսարանի պատմության ամբիոնը, որը կոչվել է նրա անունով։
«Եղիշե Չարենցը և եվրոպական գրական ավանդույթները» գիրքը տպագրվել է Եղիշե Չարենցի 125-ամյա հոբելյանին ընդառաջ։ Նվիրված է Չարենցի ստեղծագործության մեջ եվրոպական գրական ավանդույթի ներկայությանը՝ միստիցիզմից մինչև սիմվոլիզմ, ապագայապաշտությունից մինչև էքսպրեսիոնիզմ, ուտոպիզմից մինչև նորդասականություն և վերադարձ դեպի միստիկան։ Հատուկ անդրադարձ է արված եվրոպական մշակութային դաշտ ներթափանցած բուդդիստական վարդապետության հետ Չարենցի առնչություններին։
«Զուգահեռ ընթերցումներ» գրքում հավաքված են հեղինակի՝ տարբեր տարիներին գրական մամուլում հրապարակված ուսումնասիրություններն ու հոդվածները՝ նվիրված գրականության տարբեր շրջափուլերին ու խնդիրներին:
«Գրական Ասուլիսներ. Կ. Պոլիս, 1913, Ա – Զ» ժողովածուն մեկտեղում է 1913 թվականի ընթացքում Կ. Պոլսի Էսայան սանուց միության կողմից կազմակերպված 6 գրական ասուլիսների նյութերը (նվիրված՝ Լեւոն Շանթին, Գրիգոր Զոհրապին, Դանիել Վարուժանին, Ռուբեն Զարդարյանին, Հովհաննես Սեթյանին եւ Սիամանթոյին)՝ անհրաժեշտ ծանոթագրություններով եւ ցանկերով:
